Wyspy Kanaryjskie (hiszp. Islas Canarias) - hiszpański region uprawy winorośli na Oceanie Atlantyckim. Najważniejszymi wyspami są Gran Canaria, Teneryfa i Fuerteventura, z wieloma wygasłymi i czynnymi wulkanami. Gleby są śródziemnomorskie, często kamieniste. Uważa się, że winogrona zostały wprowadzone na Wyspy Kanaryjskie przez Fenicjan. Po podbiciu Wysp Kanaryjskich przez Hiszpanów (XV wiek) zaczęła się rozwijać uprawa winorośli, ale w XX wieku winnice zostały poważnie zniszczone przez Oidium, w wyniku czego produkcja winogron i wina została znacznie ograniczona, a wyspa musi zaspokajać jedynie lokalne potrzeby. Dominujące odmiany winorośli to Malvasia, Listan, Moscatel, Pedro Jiménez, Albillo i Muscat. Produkowane są czerwone i różowe wina niskokwasowe.
Wyspy Kanaryjskie leżą u południowo-zachodnich wybrzeży Maroka, tuż na południe od portugalskiej wyspy Madery. Siedem dużych i sześć małych wysp tworzy dwie prowincje hiszpańskie, których nazwy pochodzą od ich stolic: Las Palmas de Gran Canaria (wschodnie wyspy to Gran Canaria, Fuerteventura i Lanzarote) oraz Santa Cruz de Tenerife (zachodnie wyspy to Teneryfa, La Palma, Gomera i Hierro). Teneryfa jest największą z wysp, podczas gdy Hierro jest najmniejszą. Wszystkie wyspy są pochodzenia wulkanicznego, a wulkany na Teneryfie, La Palmie i Lanzarote są aktywne do dnia dzisiejszego, z ostatnią erupcją odnotowaną na La Palmie w 1971 r. Krajobraz jest górzysty, z najwyższym szczytem, Pico de Teide (3718 m n.p.m.), znajdującym się na Teneryfie. Klimat na wyspach jest zmienny, w górach większość opadów pochodzi z wiatrów północnych. Na wyspach Teneryfa, Hierro, Gomera i La Palma występuje od 8 do 15 razy więcej opadów niż na wyspach Fuerteventura i Lanzarote. Wschodnie wyspy są często atakowane przez gorące wiatry sirocco wiejące znad Sahary. Średnia roczna temperatura jest umiarkowana, a różnica między zimą i latem jest niewielka. Winiarstwo na Wyspach Kanaryjskich ma bogatą przeszłość, w dużej mierze dzięki popularności Malvasia w Anglii. Jest to pełne i słodkie wino, które kiedyś plasowało się pomiędzy Madera a hiszpańską sherry Oloroso. Ze względu na coraz większą koncentrację na winach stołowych, która rozpoczęła się w latach 80-tych, oraz porzucenie rancio, jeneroso (szlachetnych) i podobnych win, bardzo trudno jest znaleźć przyzwoite Malvasia. Jest to częściowo spowodowane kwitnącym przemysłem turystycznym na tych wyspach. Aby sprostać zapotrzebowaniu turystów na wino, stare winnice zostały zastąpione odpowiednimi, popularnymi odmianami. Na przykład Negramol lub Listan Negro. Sprzęt do produkcji wina został całkowicie wymieniony i stworzono dobre warunki dla lokalnego handlu winem. Pierwszym regionem, który uzyskał status DO był Tacoronte Acentejo, a następnie La Palma, El Hierro, Valle de la Orotava, Icoden Dute Isora, Valle de Guimar, Abona i Lanzarote. Wina kanaryjskie trafiają głównie do lokalnych restauracji, a pozostała część sprzedawana jest w sklepach wolnocłowych dla turystów. W wyniku tej polityki wina kanaryjskie na rynku zagranicznym można policzyć na palcach jednej ręki. Ta nadzwyczajna sytuacja daje plantatorom winorośli i właścicielom spółdzielczych piwnic możliwość ustalenia dość wysokich (jak na Hiszpanię) cen na swoje wina. Terytoria DO z północnego zachodu na wschód są opisane w linkach.