Konserwowanie brzeczki, obróbka brzeczki w celu zachowania jej przez długi czas. Przeprowadza się ją z użyciem środków konserwujących, niskich lub wysokich temperatur itp. Konserwowanie moszczu w celu przygotowania win półwytrawnych i półsłodkich odbywa się po sedymentacji i klarowaniu jedną z następujących metod: pasteryzacja w temperaturze 80°C, szybkie schłodzenie i przechowywanie w temperaturze 0°-3°C; dodanie do 250mg/dm3 kwasu sorbowego w postaci sorbinianu sodu (lub potasu) z 250-300mg/dm3 kwasu siarkowego i przechowywanie do czasu mieszania w normalnej temperaturze; siarkowanie do 800-1000 mg/dm3 kwasu siarkowego (odsiarczanie przeprowadza się przed mieszaniem); pasteryzacja w temperaturze 60°-65°C, chłodzenie, a następnie siarkowanie do 250-300 mg/dm3 kwasu siarkowego; zagęszczanie w wyparkach próżniowych do zawartości cukru 40-60%, klarowanie, wprowadzanie do 400 mg/dm3 kwasu siarkowego i przechowywanie przed mieszaniem w normalnej temperaturze. Najbardziej powszechną metodą konserwacji moszczu do produkcji soku winogronowego jest konserwacja przez podgrzewanie. Wysoka temperatura (do 100°C) jest stosowana w celu całkowitego zabicia mikroorganizmów, chociaż jakość jest obniżona przez karmelizację cukrów, tworzenie melanoidów i oksymetyl furfuralu. Aby zachować smak, kolor i aromat soku, obróbkę termiczną przeprowadza się w niższych temperaturach (80°-87°C), które nie zawsze zapewniają biologiczną stabilizację. Stosowane jest również krótkotrwałe ogrzewanie w wysokich temperaturach (90°-95°C). Przy produkcji brzeczki próżniowej moszcz jest konserwowany przez siarkowanie do 800-1000 mg/dm3 kwasu siarkowego, a przy długotrwałym przechowywaniu do 1600 mg/dm3. Stabilność biologiczną brzeczki można również osiągnąć innymi metodami: sterylną filtracją, przechowywaniem pod ciśnieniem dwutlenku węgla, zamrażaniem, wymianą jonową, traktowaniem prądami wysokiej częstotliwości, promieniowaniem jonizującym, ultradźwiękami, jonami srebra, dodawaniem innych środków konserwujących.
