Napowietrzanie wina to technika stosowana w celu częściowego natlenienia materiałów winiarskich (zob. napowietrzanie wina), usunięcia niepożądanych składników lotnych i inaktywacji beztlenowych patogenów winiarskich (tuczenie wina). Wino jest wentylowane, gdy jest to konieczne, aby przyspieszyć proces utleniania w winie (patrz dojrzewanie wina). Napowietrzanie wina jest zwykle połączone z otwartym nalewaniem (patrz napowietrzanie wina). Jest to dopuszczalne na wczesnych etapach winifikacji młodych win, które zawierają labilne substancje nieutlenione, które mogą stać się nierozpuszczalne podczas utleniania i zostać wyekstrahowane z wina. Dojrzałe wina, które są w fazie starzenia się, zazwyczaj nie są wentylowane. W przypadku produkcji win utlenionych i win musujących, nie przeprowadza się napowietrzania wina lub ogranicza się je w znacznym stopniu, ponieważ może ono prowadzić do powstania utlenionych odcieni, które nie są typowe dla ich smaku, oraz do utraty typowego aromatu. Do napowietrzania wina stosuje się różne metody: wino przelewa się za pomocą ulewy do stojaka i przepompowuje do naczynia zbiorczego; strumień wina rozpyla się za pomocą kranów z perforowaną płytą; wino przepuszcza się przez specjalne aeratory, które regulują poziom napowietrzenia i stopień natlenienia wina.
Źródła: Tyurin S.T. Przechowywanie wina w hermetycznych zbiornikach. - Moskwa, 1993.
