Separacja brzeczki, operacja technologiczna polegająca na oddzieleniu wysokiej jakości frakcji zaciernej od zacieru. Oddzielenie zacieru ułatwia dalsze prasowanie zacieru w prasach i zmniejsza stopień utlenienia brzeczki. Prędkość odpływu brzeczki zależy głównie od oporu stopniowo zagęszczającej się warstwy zacieru. Optymalna grubość warstwy wynosi 400-500 mm. Zalecany jest następujący tryb separacji moszczu. Przez pierwsze 6-8 minut moszcz jest oddzielany wyłącznie grawitacyjnie, bez mechanicznego oddziaływania na miazgę, co ze względu na warunki procesu nie pozwala na uzyskanie pożądanej wydajności zacieru. Bardziej intensywne odsączanie uzyskuje się w ciągu następnych 8 do 10 minut poprzez spulchnianie zacieru, które musi wynosić 0,7-1,2 m/min przy niskim ciśnieniu (60-80 kPa). Ilość oddzielonego moszczu winogronowego zależy od konstrukcji kanalizacji, a jego jakość jest określana przez ilość zawiesin, fenoli itp. Z 1 tony winogron wychodzi średnio 50-55 dal moszczu, z całkowitą wydajnością moszczu 70-80 dal. Do oddzielania moszczu najbardziej rozpowszechnione są karafki typu komórkowego (do win rocznikowych) i karafki ciągłe o dużej pojemności (do win zwykłych): karafka koszyczkowo-śrubowa VSN-20, karafki śrubowe serii VSSSh (10, 20, 30, 50) i VSSh-100. Separacja moszczu może być również przeprowadzana za pomocą wirówek (do 60 dal/t) o dobrych parametrach jakościowych. Przeprowadzono badania nad oddzielaniem zacieru w warunkach próżni. Do 90% wolnej części moszczu może być oddzielone w ciągu 1-2 minut, ale silne spienianie prowadzi do utraty aromatów.