Metoda fermentacji Cremassy, fermentacja miazgi w strumieniu w przygotowaniu win czerwonych. W oparciu o zasadę Semichon (patrz fermentacja "na cztery"). Nazwany imieniem autora - M. V. Kremashi (Argentyna). Pierwsza instalacja do fermentacji masy celulozowej w ciągłym przepływie z mechanizacją odprowadzania masy została zaprojektowana w 1946 roku. Instalacja składa się z cylindrycznego zbiornika, do którego masa jest podawana od dołu. Gazowy dwutlenek węgla unosi ją do góry w postaci czapy. Świeży zacier w kadzi miesza się z zacierami fermentowanymi, a moc mieszaniny osiąga około 4% obj. Fermentacja na pływającym zacierze "czapkowym" odbywa się w zakładzie. Sfermentowany zacier, który po 4-5 dniach znajduje się w górnej warstwie "czapy", jest zgarniany obrotowym zgarniaczem i prasowany. Sfermentowane wino pobierane jest przez króćce umieszczone na wysokości zbiornika. Nasiona są umieszczane na dnie i okresowo usuwane przez kran na dnie zbiornika. Metoda fermentacji kremowej daje dobre wyniki w produkcji win zbiorowych, mechanizacja skimmera zmniejsza pracochłonność, a równomierność procesu fermentacji poprawia jakość wina. Metoda ta nie jest jednak rozpowszechniona ze względu na niedoskonałość konstrukcji: nie przewidziano regulacji temperatury fermentacji, brak pokrywy górnej uniemożliwia wykorzystanie instalacji do przechowywania wina.
Literatura: Valuiko G.G. Technologia win stołowych. - Moskwa, 1999; Farkas J. Biotechnologia vina. - Bratysława, 2003 r.