Metoda Bertranda, jedna z metod badania win pod kątem zawartości cukrów redukujących. Stosuje się go głównie do analizy win wytrawnych lub win o niskiej zawartości cukru (moszcz i wina słodkie wymagają wielokrotnego rozcieńczania, co znacznie zmniejsza dokładność oznaczenia). Metoda Bertranda opiera się na reakcji redukcji tlenkowej formy miedzi (zawartej w cieczy ścinkowej jako związek kompleksowy z solą segnetalu) przez cukier inwertowany do tlenku miedzi Cu2O, który wytrąca się z medium reakcyjnego w ilości odpowiadającej zawartości cukru w tym medium. Osad tlenku miedzi rozpuszcza się w silnie zakwaszonym kwasem siarkowym roztworze siarczanu żelazawego (3+); otrzymaną równoważną ilość siarczanu żelazawego (2+) odmiareczkowuje się nadmanganianem potasu. Na podstawie objętości zużytego w miareczkowaniu roztworu KMn04 wyznacza się ilość miedzi zredukowanej przez cukry oraz oblicza zawartość cukrów w próbce, posługując się specjalną tabelą. Ponieważ Cu2+ możebyć redukowany nie tylko przez cukry, ale również przez związki fenolowe, te ostatnie są usuwane przed oznaczaniem przez traktowanie kwasem octowym ołowiu, tlenkiem rtęci, heksacyjanożelazianem cynku lub żywicami jonowymiennymi. W winach zawierających sacharozę (szampan, wina owocowe i jagodowe, aromatyzowane) oraz koniaki, cukry są odwracane przed oznaczeniem.
