Najnowsze gazetki promocyjne Biedronka zobacz i oszędzaj !

Na początku naszej ery, rozprzestrzenianie się winiarstwa w Europie podjął gigantyczne kroki, zdobywając coraz więcej ziemi. W średniowieczu rozwój winiarstwa został zintensyfikowany przez mnichów. Początkowo uprawę winorośli i winiarstwo doskonalili pogodni benedyktyni, później przejęli je ascetyczni cystersi, którzy się od nich odłączyli. Dzięki klasztorom w Cluny i Citéau, Burgundia zaczęła stawać się centrum produkcji wina.

W okresie renesansu, oświeceni mnisi i dobrze sytuowani mieszczanie, tacy jak włoskie rodziny Antinori i Frescobaldi, sprzyjali rozwojowi winiarstwa. Sztuka winiarska osiągnęła swój szczyt w Europie w XVI w. Powierzchnia winnic była czterokrotnie większa niż obecnie, a spożycie wina sięgało 200 litrów na osobę rocznie. To był koniec złotego wieku wina. Wojny, epidemie i ogólne ochłodzenie Europy oznaczały, że przemysł winiarski wycofał się do kilku regionów, które odpowiadają z grubsza współczesnym centrom produkcji wina.

Mączniak rzekomy i filoksera winorośli

Ważnym punktem zwrotnym w późniejszej historii winiarstwa jest pojawienie się mączniaka prawdziwego i filoksery winogron. Mączniak rzekomy pojawił się po raz pierwszy w 1847 roku we Francji i zniszczył cały plon winogron. Niezapomniany był również rok 1854, kiedy to we Francji zebrano zaledwie jedną dziesiątą zwykłego rocznika. Jeszcze bardziej niszczycielska była działalność filoksery winorośli. Od 1863 r. przeniknął z Francji do innych europejskich regionów winiarskich i zmiótł całe winnice na kilka dziesięcioleci. Kiedy w 1910 r. znaleziono wreszcie antidotum, niezliczone odmiany, w tym niektóre najwyższej jakości, zniknęły już na zawsze. Dzisiejszy asortyment winogron jest tylko słabym podobieństwem do różnorodności odmian z tamtych czasów. Szkodniki pojawiły się w Europie wraz z winoroślą, którą kupcy przywieźli z Ameryki.