Rola przypadku w historii: jak powstało wino z późnego zbioru
Odkrycie możliwości późnego zbioru w winiarstwie datuje się na 1775 r. Biskup von Fulda, który był właścicielem zamku Johannisberg w Rheingau na prawym brzegu Renu, musiał co roku wydawać pisemną zgodę na zbiór winogron. Odpowiedni dokument został przekazany przez rycerza wysłanego przez gońca. Ze względu na różne okoliczności w tym roku pozwolenie było spóźnione. W międzyczasie wiele winogron było już pokrytych pleśnią. Mnisi zdecydowali się na oddzielne tłoczenie winogron z pleśnią. Jeden z mnichów doniósł biskupowi o winie, które powstało z tych winogron: "Nigdy nie próbowałem takiego wina". Posąg rycerza stoi obecnie na dziedzińcu zamku. Jednak już w 1650 roku na Węgrzech wytwarzano wino Tokay z jagód pokrytych szlachetną pleśnią. Zbiory wina zostały opóźnione przez zbliżającą się inwazję turecką. Gdy niebezpieczeństwo minęło, przetwarzano winogrona, które pokryte były szlachetną pleśnią.
W ten sposób, jak głosi legenda, powstało pierwsze wino z szlachetną pleśnią. We Francji szlachetna pleśń została po raz pierwszy wymieniona w 1847 roku w Château d'Ikem. Marc Bertrand de Lure-Salus, właściciel zamku, spóźnił się z powrotem z Rosji i jagody były już pokryte szlachetną pleśnią. Niemniej jednak, zbiory zostały zebrane i 1847 jest uważany za największy rok winobrania w XIX w. W każdym razie wiadomo, że Château d'Yquem i Sauternes produkowały najbardziej szanowane słodkie wina. Wina z 1811 i 1825 roku są legendarne.