Kiedy człowiek zaczął uprawiać winogrona i gdzie dokładnie powstało pierwsze wino, można tylko spekulować. Pewne jest jednak to, że wino nie powstawało we wszystkich rejonach uprawy dzikich winogron.
Pierwsze dowody na istnienie wina znaleziono w Gruzji. Znaleziono tam fragmenty glinianych dzbanów zdobionych gronami winogron. Na obszarze między Tygrysem a Eufratem (Bliski i Środkowy Wschód), w południowym Kaukazie, nad Nilem, a później w Palestynie, znaleźliśmy również dowody na to, że produkcja wina była dobrze ugruntowana na wczesnym etapie historii ludzkości. Ale jest mało prawdopodobne, że ten napój miał przyjemny smak. Po co jeszcze miałby być słodzony miodem lub aromatyzowany ziołami, jak np. absynt? Wino było wówczas cenione prawdopodobnie dlatego, że zawierało alkohol.
Tajemnicza Ameryka
W Ameryce Północnej, gdzie rodzaj Vitis jest szeroko rozpowszechniony, nic nie wiadomo o istnieniu wina w czasach przedchrześcijańskich. Wyjaśnieniem tej rozbieżności może być fakt, że dzikie winogrona w Ameryce mogą być jedynie słusznie uznane za odpowiednie do produkcji wina. Jagody produkowały głównie za mało cukru i wykazywały za dużo lub za mało kwasu. Prawdopodobnie brakowało też drożdży niezbędnych do przemiany cukru w alkohol. Możliwe jest też, że wino istniało, ale smakowało niemiło. W historii obu Ameryk, wino pojawia się na scenie dość późno. Nawet w dzisiejszych czasach wina z podgatunku Vitis mają ostry smak. Specjaliści nazywają ten smak "lisim tonem".
Pochodzenie Vitis vinifera
Wino prawdopodobnie zawdzięcza swoje powstanie przypadkowi. W Azji Zachodniej sok winogronowy przechowywano w dzbanach lub bukłakach wykonanych z koziej lub wielbłądziej skóry, gdzie szybko zaczynał fermentować w wysokiej temperaturze. Nie wiemy, czy sfermentowany sok zachował swoją słodycz, czy też utlenił się i zamienił w ocet. W każdym razie samo istnienie wina na tym obszarze świadczy o tym, że winogrona miały wysoką zawartość cukru, a fermentacja uczyniła z niego odurzający i smaczny napój.
Wino w starożytnej Grecji
Garnek do wina z Attyki, IV wiek p.n.e. Już w świecie starożytnym wino było częścią wszystkich wielkich kultur. Używano go do świętowania zwycięstw, pieczętowania traktatów i obchodzenia świąt.
Od 1600 r. p.n.e. winogrona były nieprzerwanie uprawiane w basenie Morza Śródziemnego. Ośrodkami produkcji wina były Mykeny i Sparta. Świadczą o tym rysunki na wazach, które licznie znajdowano w tych miejscach. Wino było napojem kultowym, pito je w dniach zwycięstw, na cześć bogów, podczas uroczystości. Techniki produkcji wina w starożytnej Grecji były już wysoko rozwinięte, choć zdarzało się, że do wina podczas fermentacji dodawano słoną wodę morską, przypuszczalnie w celu złagodzenia jego smaku. Greccy zdobywcy przywieźli wino i winorośl do Syrii, Egiptu, Kadyksu i Marsylii (600 r. p.n.e.), a później na Sycylię (500 r. p.n.e.). A jednak Grecy widzieli w Dionizosie, bogu winiarstwa, nie tylko dobroczyńcę, który nauczył rolników sztuki robienia wina, ale także potężnego boga, który ogłupia człowieka i pogrąża go w szaleństwie.
Rozprzestrzenianie się winogron w starożytnym Rzymie
Po upadku cywilizacji starożytnej Grecji kult wina rozprzestrzenił się w całym Imperium Rzymskim. Wino stało się symbolem pozycji w społeczeństwie, walutą, lekarstwem, a także napojem ceremonialnym, który spożywano na przykład w celu przypieczętowania traktatu. Biały Falernian był najsłynniejszym winem starożytności. Winogrono to rosło na północ od Neapolu na skałach lub drzewach morwowych. Pliniusz donosi, że wino to było czasem słodkie, czasem wytrawne, ale zawsze odurzające. W tamtych czasach eksperymentowano już z różnymi formami uprawy winorośli i sposobami przechowywania wina, a także podejmowano próby identyfikacji różnych odmian winorośli. Wergiliusz pisze, że odmian było tyle, ile ziaren piasku na brzegu morza.
Z Rzymu wiedza o produkcji wina dotarła do południowej Francji, Mozeli, Renu i części Hiszpanii. Hiszpanie i Francuzi są jednak pewni, że poszczególne plemiona umiały robić wino jeszcze przed Rzymianami.
W czasach przedrzymskich, wino musiało być znane w środkowej Italii, jak również. Mieszkali tam Etruskowie, a wino było symbolem dobrobytu i rozwiązłego życia już w III w. p.n.e. Nie ma wiarygodnych informacji na temat tego, czy Etruskowie sami uprawiali winogrona.