Wina białe nie różnią się tak bardzo pod względem pełności "ciała" jak wina czerwone. Większość białych win jest lekka lub średnia. Garść solidniejszych, mocniejszych białych win to staromodne, starzone w dębie odmiany Rioja, a także wina mieszane z gorętszych obszarów Australii i Chile. Niemieckie regiony winiarskie znajdują się na północnej granicy uprawy winorośli. W niektórych latach winogrona nie otrzymują nawet wystarczającej ilości słońca, aby osiągnąć dojrzałość. W rezultacie wina niemieckie bywają wodniste i nadmiernie kwasowe. Aby tego uniknąć, zwykłe wino jest słodzone po fermentacji przez dodanie odrobiny świeżego soku winogronowego (Siisswein) na krótko przed butelkowaniem. Ale ta praktyka nie jest dozwolona dla win wysokiej jakości, które muszą zawierać wystarczającą ilość cukru, aby spełnić wysokie standardy. Z kolei Chardonnay z Kalifornii, Chile czy Nowej Zelandii będzie prawdopodobnie bardziej pełne. Klimat w tych regionach uprawy winorośli jest znacznie cieplejszy niż w Niemczech, dlatego po winach można spodziewać się dużej koncentracji ekstraktu owocowego i niezwykle intensywnego smaku. W moszczu jest naturalnie dużo cukru, ale to nie znaczy, że wino jest słodkie. Aktywność drożdży przekształca cukier w alkohol, a wino jest odpowiednio mocniejsze niż w winie niemieckim.
Chilijska winnica w górnej części doliny Maipo, Chile
Ponieważ białe wina, w przeciwieństwie do czerwonych, nie są fermentowane ze skórkami, uczucie pełności w białym winie nie może być przypisane taninom (których tam po prostu nie ma). Może się wydawać, że wino jest pełne z powodu cukru resztkowego, co czyni je aksamitnym w konsystencji. Na przykład, trudno jest obiektywnie ocenić "ciało" i siłę niemieckiego wina, ponieważ większość z nich jest półwytrawna lub półsłodka. Kabinett ma mocny, owocowy, aksamitny smak i sprawia wrażenie pełnego, ale po przełknięciu to uczucie mija.
