Pączkowanie, metoda rozmnażania u drożdży. W pączkowaniu na powierzchni dojrzałej komórki pojawia się pączek, który stopniowo się powiększa. Część cytoplazmy i jądra z komórki macierzystej zostaje przeniesiona do tego pączka, po czym pączek zostaje odłamany i zaczyna istnieć samodzielnie. Pączkowanie jest szybkie. W optymalnych warunkach hodowlanych do pełnego uformowania nowej komórki potomnej potrzeba około 1 godziny. Podczas aktywnej fazy fermentacji moszczu gronowego, liczba komórek drożdży podwaja się co 2 godziny. Budding nazywamy polarnym, gdy nowa komórka pojawia się na jednym końcu komórki macierzystej; dwubiegunowym, gdy pąki rozwijają się na obu końcach; oraz wielobiegunowym, gdy pąki pojawiają się na obu końcach. Komórka potomna może również pozostać połączona z komórką macierzystą, co prowadzi do powstania kolonii, długich łańcuchów lub skupisk drożdży. W ciągu swojego życia komórka macierzysta ma średnio 25-30 blizn generatywnych, czyli pączkowania. Pączkowanie jest charakterystyczne dla rodzaju Saccharomyces. W niekorzystnych warunkach drożdże tworzące zarodniki przestają pączkować, błona gęstnieje, a komórki przekształcają się w askorupy zawierające jeden lub więcej askospor. W sprzyjających warunkach środowiskowych askospory kiełkują i przekształcają się w komórki pączkujące. Drożdże Saccharomycodes rozmnażają się najpierw przez pączkowanie, a następnie przez podział. Początkowo na komórce macierzystej tworzy się wyrostek w kształcie pączka o szerokiej podstawie, następnie zostaje on oddzielony poprzeczną przegrodą.
Literatura: Konovalov, S. A. Biochemia drożdży. - 2nd ed. - Moskwa, 2000; Nudel L.Sh., Korotkevich A. V. Mikrobiologia i biochemia wina.
