18 lutego 2025 7:33

Ekstrakt encyjanurowy

Pierwotny ekstrakt enocjanurowy z winogron, klarowna ciecz o barwie granatu i kwaśnym, lekko cierpkim smaku, otrzymywana ze słodkich (niesfermentowanych) ekstraktów intensywnie zabarwionych winogron metodą ekstrakcji. Ekstrakt powinien zawierać nie mniej niż 5 g/dm3 substancji barwiącej (w przeliczeniu na eninę), nie mniej niż 2 g/100 cm3 suchej substancji i nie mniej niż 10% obj. alkoholu epilogowego. Kwasowość miareczkowa ekstraktu wynosi 5-10 g/dm3. Jako rozpuszczalnik (ekstrahent) stosuje się: wodno-alkoholowy roztwór o stężeniu 20% alkoholu, sporządzony z alkoholu etylowego, surowych winogron i wody pitnej z zakwaszeniem kwasem solnym do pH 2,2-2,8; 0,6-0,4% roztwór dwutlenku siarki; 1% roztwór chemicznie czystego kwasu solnego.

Ekstrakcję wodno-alkoholowym roztworem przeprowadza się w ekstraktorze ślimakowym o działaniu ciągłym, składającym się z 6 sekcji. Zużycie ekstrahenta na 1 t ekstrakcji wynosi 100 dal. Wytłoki, które są dostarczane w sposób ciągły do ekstrakcji, przechodzą kolejno przez wszystkie 6 sekcji, podając w 5 sekcjach barwniki, a w 6 sekcji - wodę, po czym trafiają do prasy w celu ekstrakcji. Ekstrahent jest najpierw rozpylany do 5 sekcji, a następnie kolejno pompowany do 4, 3, 2 i 1 sekcji, stopniowo wzbogacając ją w barwniki. W szóstej sekcji przeprowadza się ostateczną ekstrakcję substancji barwiących i pozostałych alkoholi z prasy, a zebrany roztwór wykorzystuje się do przygotowania ekstrahenta. Temperatura ekstrahenta w każdej sekcji wynosi 30-40°C, wody 25-30°C. Eter o zawartości eniny co najmniej 5 g/dm3 z I sekcji trafia do hydrocyklonu, gdzie następuje oddzielenie grubych zawiesin, następnie trafia do zbiorników zbiorczych, gdzie jest magazynowany przed wysyłką.

Ekstrakcję dwutlenku siarki przeprowadza się na linii przepływowej B2-VEV, w procesie okresowym w 3 zbiornikach lub na opisanym wyżej ekstraktorze. Podczas produkcji ekstraktu eno-barwnikowego na linii B2-HEV, skórki oddzielone od nasion trafiają do baterii ekstrakcyjnej składającej się z 5 dyfuzorów. Do dyfuzorów doprowadza się 0,6% roztwór dwutlenku siarki w ilości równej masie wytłoków, które mają być załadowane. W celu uzyskania wysokiej zawartości koloru, każda partia wytłoków jest trzykrotnie myta, a ekstrakt przed opuszczeniem baterii przepuszczany jest przez 3 dyfuzory. Przelewanie ekstraktu odbywa się poprzez wypieranie świeżych porcji oryginalnego roztworu SO2 z dyfuzora do dyfuzora. Po napełnieniu 3 dyfuzorów, czysta woda jest pompowana do dyfuzora głównego, podczas gdy taka sama ilość gotowego ekstraktu jest wypychana z dyfuzora tylnego. Czas kontaktu ekstraktu z fazą ciekłą wynosi 2 h. Woda płucząca jest używana do przygotowania świeżego roztworu ekstrahenta. Zabarwiony ekstrakt jest filtrowany i wysyłany do dalszego przetwarzania lub przechowywania. Zawartość barwnika w ekstrakcie enocjanurowym przygotowanym tą metodą wynosi 15-20 g/dm3 (wyrażona jako enin). W metodzie wsadowej otrzymywania ekstraktu enocjanurowego ekstrakcję prowadzi się również metodą wyporową, ale ograniczoną do dwóch przemywań (minimalny czas jednego przemywania wynosi 30 min). Nie przeprowadza się oddzielania nasion. Stężenie SO2 w roztworze podstawowym wynosi 0,4%. Proces przeprowadza się w 3 zbiornikach (kadziach) o pojemności 3-4 m3, wyposażonych w kraty drenażowe ułatwiające odprowadzanie ekstraktu. Zawartość barwników w RLM uzyskanych tą metodą wynosi 10-15 g/dm3 (w przeliczeniu na eninę). Ekstrakt eno-kolorowy jest również otrzymywany z sulfonowanych wytłoków. W tym przypadku wytłoki ładuje się do odpowiednich pojemników o dowolnej wielkości, zalewa 0,2-0,3% roztworem dwutlenku siarki w stosunku wagowym 1:1 i dobrze uszczelnia pojemnik. Ekstrakt jest spożywany w zależności od potrzeb. Po odsączeniu ekstrakt wlewa się z powrotem do zbiornika z wodą siarczynowa i pozostawia na jeden dzień. Odsączona woda jest używana do ługowania nowej partii wytłoków. Ekstrakcja kwasem chlorowodorowym. Wytłoki, załadowane do zbiorników do infuzji, zalewa się 1% roztworem chemicznie czystego kwasu solnego w stosunku 1:1, dokładnie miesza i infuzuje przez 12-24 godziny. Dla lepszej ekstrakcji i skrócenia czasu jej trwania masę podgrzewa się do temperatury 65° C przez 30 minut. Po zakończeniu naparu płyn jest odsączany grawitacyjnie, a wyciśnięty miąższ jest prasowany. Proces może być prowadzony w ekstraktorach ciągłych lub w baterii dyfuzorów przy powyższych reżimach. Czas trwania ekstrakcji w tej samej temperaturze skraca się do 1-2 godzin. Do produkcji enocarpmentu używa się ekstraktu z pierwotnej enocarpmentu winogron.

Źródła: Razuvaev N.I. Kompleksowe przetwarzanie wtórnych produktów produkcji wina. - Moskwa, 1975; Zbiór instrukcji technologicznych, zasad i przepisów dla przemysłu winiarskiego / pod redakcją G.G. Valuiko. - 8. wydanie - Moskwa, 1995.