Dializa to usuwanie zanieczyszczeń o małej masie cząsteczkowej z roztworów związków o dużej masie cząsteczkowej i układów koloidalnych za pomocą błon półprzepuszczalnych z kolodium, celofanu, błon zwierzęcych i roślinnych, materiałów syntetycznych itp. Dializa oparta jest na zjawisku dyfuzji, dlatego jest bardzo powolna. Szybkość dializy wzrasta wraz ze wzrostem stosunku powierzchni membrany do objętości cieczy będącej w kontakcie, jak również wraz ze wzrostem temperatury, mieszaniem cieczy, częstymi zmianami rozpuszczalnika i tworzeniem różnicy ciśnień po obu stronach membrany (patrz ultrafiltracja). Dializę można znacznie przyspieszyć poprzez zastosowanie różnicy potencjałów. Poprzez regulację prądu, napięcia i wybór selektywnych membran, niektóre jony mogą być selektywnie usuwane z cieczy. W przemyśle winiarskim dializa jest stosowana w praktyce laboratoryjnej do separacji enzymów, oznaczania białek, polisacharydów i innych substancji o dużej masie cząsteczkowej w moszczu i winie. Separacja substancji o małej masie cząsteczkowej (kwasy, sole, cukry itp.) w tym przypadku odbywa się w prostych dializatorach - celofanowych workach zanurzonych w wodzie. Za granicą dializa upowszechniła się w produkcji napojów o obniżonej zawartości alkoholu, a także w redukcji kwasowości soków i win. W krajach WNP metoda elektrodializy została zastosowana w Mołdawii do redukcji kwasowej materiałów winiarskich w instalacjach przemysłowych. Ultrafiltracja jest używana do oczyszczania wina z szczególnie drobnych cząstek.
