Biologiczna stabilność wina, stan wina (lub innego napoju) charakteryzujący się odpornością na działanie mikroflory, która powoduje pogorszenie jego właściwości konsumpcyjnych i wyglądu handlowego (zmętnienie, zepsucie). Biologiczna stabilność wina zależy od jego składu (alkohol, cukier, SO2, itp.) oraz od warunków przechowywania (temperatura, napowietrzanie, ciśnienie, itp.). Biologiczną stabilność wina osiąga się poprzez tłumienie lub całkowitą dezaktywację mikroorganizmów metodami fizycznymi (ogrzewanie, napromieniowanie itp.), chemicznymi (środki konserwujące) lub biochemicznymi (biologiczna redukcja azotu) oraz częściowe lub całkowite usunięcie mikroflory z napoju (filtrowanie przez mydlenie, tekturę filtracyjną, membrany polimerowe). Stopień stabilności biologicznej wina określa się na podstawie badań mikrobiologicznych produktu.
