Alkohol absolutny, alkohol etylowy bez wody (100% obj.); współczynnik rozszerzalności objętościowej (w temp. 0°-50°C) 0,001101; gęstość względna 0,78927; temperatura wrzenia 78,39°C. Po raz pierwszy został otrzymany przez rosyjskiego chemika T.E. Lovitz w 1796 r. przez destylację alkoholu winnego nad wapnem palonym. Odwodnienie spirytusu rektyfikowanego uzyskuje się metodami chemicznymi: najpierw poddaje się go działaniu tlenku wapnia lub bezwodnego siarczanu miedzi, a następnie metalu wapnia, jak również działaniu ftalanu dietylu w obecności metalicznego sodu. W przemyśle alkohol absolutny otrzymuje się w wyniku destylacji azeotropowej potrójnej mieszaniny alkohol - woda - benzen. Alkohol absolutny przechowuje się w słoikach z zatyczkami, ponieważ jest bardzo higroskopijny. W praktyce winiarskiej księgowość napojów o wysokiej zawartości alkoholu (wódki koniakowe, spirytus rektyfikowany) prowadzona jest w alkoholu absolutnym. Stosowany jest w laboratoriach badawczych do wyznaczania różnych stałych fizycznych substancji w roztworach niewodnych.
